Εθελοντές Λειτουργοί της Σαηεντολογίας από την Αυστραλία έφθασαν στην Ινδονησία την επομένη της 30ης Σεπτεμβρίου, αφού ο σεισμός είχε αφήσει περισσότερους από 1.000 νεκρούς και μισό εκατομμύριο άστεγους.

Στους Αυστραλούς Εθελοντές Λειτουργούς της Σαηεντολογίας οι οποίοι ταξίδεψαν στην Παντάνγκ, σαράντα έξι χιλιόμετρα από το επίκεντρο του σεισμού μεγέθους 7,9 Ρίχτερ, δεν ήταν άγνωστη η καταστροφή. Είναι βετεράνοι του τσουνάμι στον Ινδικό Ωκεανό το 2004, του ανεμοστρόβιλου της Γιογκιακάρτα το 2007 και του σεισμού της Ιάβας, το 2007. Αλλά ακόμα και γι’αυτούς ήταν πρόκληση το τεράστιο μέγεθος της καταστροφής που αντιμετώπισαν.

Εδώ είναι ένας απολογισμός της πρώτης ημέρας τους:

Στο Παντάνγκ, σαράντα έξι χιλιόμετρα από το επίκεντρο του σεισμού μεγέθους 7,9 της Κλίμακας Ρίχτερ άρχισαν από την Τσαινατάουν, όπου επικρατούσε χάος από την καταστροφή. Εκεί, σε μία σκηνή με γιατρούς, οι Εθελοντές Λειτουργοί της Σαηεντολογίας έδειξαν στους γιατρούς και τις νοσοκόμες τον τρόπο παροχής των βοηθημάτων της Σαηεντολογίας και τους έδωσε αντίτυπα ενός φυλλαδίου οδηγιών για τα βοηθήματα. Τα βοηθήματα είναι διαδικασίες που αναπτύχθηκαν από τον Λ. Ρον Χάμπαρντ που παρέχουν ανακούφιση επειδή καταπιάνονται με τους συναισθηματικούς και πνευματικούς παράγοντες του άγχους, των ψυχικών τραυμάτων, των ασθενειών και των τραυματισμών.

Μια νοσοκόμα είπε: «Λοιπόν, μπορείτε να παρέχετε ανακούφιση χωρίς να χρησιμοποιείτε φάρμακα και ναρκωτικά; Αυτό είναι που χρειάζεται πραγματικά. Θα πρέπει όλοι μας να το γνωρίζουμε αυτό!»

Συνέχισαν με έναν κινεζικό ναό που χρησίμευσε ως καταφύγιο για εκείνους των οποίων τα σπίτια είχαν καταστραφεί. Οι εθελοντές συναντήθηκαν με τον επικεφαλής της ιατρικής κλινικής που είχαν επανεγκαταστήσει τη βάση του στο γήπεδο μπάσκετ του ναού, αφού ο σεισμός είχε καταστρέψει τα γραφεία του. Δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει στην κοσμοσυρροή που έφτανε στο ναό για βοήθεια κι έτσι ανέλαβαν οι Εθελοντές Λειτουργοί. Έστησαν τραπέζια για να παρέχουν βοηθήματα της Σαηεντολογίας και καρέκλες, όπου κάθονταν όσοι περίμεναν τη σειρά τους.

Κι ενώ ουρές ανθρώπων λάμβαναν βοηθήματα και τα νέα για τη σωματική και συναισθηματική ανακούφιση εξαπλώνονταν και οι ουρές του κόσμου μεγάλωναν, οι Εθελοντές Λειτουργοί αποφάσισαν να εκπαιδεύσουν αυτούς που περίμεναν στο πώς να δώσουν βοηθήματα ο ένα στον άλλον. Όταν η αποστολή τους είχε ολοκληρωθεί εκεί, οι Εθελοντές Λειτουργοί μεταφέρθηκαν σε ένα νοσοκομείο όπου μπορούσαν να προσφέρουν βοήθεια.

Καθώς οδηγούσαν μέσα στην πόλη, ήρθαν αντιμέτωποι με τα αλλόκοτα παράξενα του σεισμού. Ένα τριώροφο κτίριο είχε γείρει απειλητικά πάνω από το γειτονικό σπίτι. Ένα άλλο κτίριο φαινόταν άθικτο έως ότου είδαν ότι ένας τοίχος έλειπε τελείως. Ένα σπίτι παρέμενε όρθιο, χωρίς τοίχους με τα δωμάτια εκτεθειμένα σε θέα, ένα στιγμιότυπο μιας οικογένειας που δεν είναι πια εκεί.

Το πρώτο νοσοκομείο που βρήκαν είχε καταστραφεί ολοσχερώς.Το επόμενο, ένα ιδιωτικό νοσοκομείο, εξακολουθούσε να λειτουργεί παρά τις ζημιές που είχε υποστεί. Εκεί, στα σκαλιά, μια γυναίκα που κρατούσε ένα μωρό έκλαιγε ανεξέλεγκτα, γιατί ο αδερφός της που νοσηλευόταν, πέθαινε γιατί δεν είχε τα 125 χιλιάδες ρουπία για να αγοράσει ό,τι χρειαζόταν από την τράπεζα αίματος. Οι εθελοντές λειτουργοί έδωσαν τα 10 € που χρειάζονταν για να σωθεί μια ζωή.

Οι εθελοντές μπήκαν στους θαλάμους και άρχισαν να δίνουν βοηθήματα της Σαηεντολογίας σε τραυματισμένους ασθενείς, ενώ άλλοι εξήγησαν τη διαδικασία στις νοσοκόμες και τους έμαθαν πώς να δίνουν βοηθήματα.

Ένας άνθρωπος του οποίου το πόδι ήταν εντελώς μουδιασμένο έλαβε βοήθημα. Όταν τελείωσε, δεν ήταν μόνο η αίσθηση στο πόδι του που αποκαταστάθηκε, αλλά το τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπό του, μαρτυρούσε για το γεγονός ότι ο πόνος που είχε ταλαιπωρήσει το υπόλοιπο σώμα, του είχε φύγει επίσης.

Το τσιμέντο που είχε πλακώσει το πόδι ενός άλλου άντρα, το είχε σπάσει σε δέκα σημεία από το γόνατο μέχρι την πατούσα. Οι γιατροί είχαν προσθέσει μεταλλικές λάμες στο πόδι του.Αίμα έσταζε πάνω στις φρεσκοδεμένες πληγές του ενώ σφάδαζε από πόνους. Όταν τελείωσε το βοήθημα ήταν ήρεμος και χαλαρός και χαμογελώντας είπε «νιώθω καλά... νιώθω καλά!»

Ένας άλλος άνδρας, του οποίου ολόκληρο το σώμα είχε τραυματιστεί, είχε υποστεί τέτοιο σοκ, στο βαθμό της πλήρους απάθειας – φαινόταν να μην μπορεί να μιλήσει ή ν' ακούσει καθόλου. Οι Εθελοντές Λειτουργοί της Σαηεντολογίας εξήγησαν με αυτοσχέδια νοήματα τι επρόκειτο να κάνει και ξεκίνησε το βοήθημα. Στην αρχή δε φάνηκε να αλλάζει κάτι αλλά σταδιακά άρχισε να ανταποκρίνεται και στο τέλος χαμογελούσε.

Κι ενώ η πρώτη μέρα στην Παντάνγκ πλησίαζε στο τέλος της οι Εθελοντές Λειτουργοί της Σαηεντολογίας συναντήθηκαν με μία ομάδα του Ερυθρού Σταυρού της Ινδονησίας, οι οποίοι είχαν κλείσει ένα επιπλέον δωμάτιο σε ένα ξενοδοχείο. Εκεί ένας κουβάς χρησίμευσε ως ντουζ, στο τέλος μιας μεγάλης μέρας με ζέστη και βρωμιά, που ποτέ δε θα ξεχάσουν.

Μέρος Δεύτερο