Η ομάδα των Εθελοντών Λειτουργών της Σαηεντολογίας από την Αυστραλία που ταξίδεψε στη Σουμάτρα για να βοηθήσει αυτούς που καταστράφηκε η ζωή τους από το σεισμό της 30ης Σεπτεμβρίου συνέχισε τη δουλειά της στην Παντάνγκ και σε απομακρυσμένα χωριά. Αφού πέρασαν την πρώτη μέρα τους παρέχοντας βοήθεια σε ένα καταφύγιο και σε ένα τοπικό νοσοκομείο, η ομάδα κατευθύνθηκε προς τα χωριά που υπέστησαν τις μεγαλύτερες επιπτώσεις από το σεισμό.

Ξύπνησαν με την αυγή για να πάνε στα ορεινά χωριά πριν η κυκλοφορία στους μποτιλιαρισμένους δρόμους καταστήσει αδύνατο το ταξίδι. Κατά μήκος της διαδρομής εντυπωσιάστηκαν από την ομορφιά της εξοχής και έμειναν άναυδοι από την ολοσχερή καταστροφή: κάθε σπίτι από το οποίο πέρασαν είχε πάθει ζημιά, αν δεν είχε καταστραφεί πλήρως — τοίχοι που έλειπαν, σπασμένα παράθυρα...

Σε όλο το μήκος της διαδρομής, έβλεπαν ανθρώπους που είχαν κατασκηνώσει έξω, δίπλα από τα κατεστραμμένα σπίτια τους. Απρόθυμοι να εγκαταλείψουν τα υπάρχοντά τους, αλλά φοβούμενοι να επιστρέψουν μέσα στο σπίτι, είχαν στήσει το σπιτικό τους μέσα σε σκηνές όπου τα έβγαζαν πέρα όσο καλύτερα μπορούσαν.

Οι Εθελοντές Λειτουργοί της Σαηεντολογίας έφτασαν σε έναν αυτοσχέδιο, ανεπίσημο καταυλισμό όπου είχαν μαζευτεί πολλές οικογένειες.Οι εθελοντές σταμάτησαν να βοηθήσουν, πρώτα διανέμοντας τα τρόφιμα με τα οποία είχαν γεμίσει τα αυτοκίνητά τους πριν φύγουν από την πόλη και ύστερα δείχνοντας σε οικογένειες πώς να παραδίδουν βοηθήματα της Σαηεντολογίας, διαδικασίες που αναπτύχθηκαν από τον Λ. Ρον Χάμπαρντ και οι οποίες παρέχουν ανακούφιση με χειρισμό των συναισθηματικών και πνευματικών παραγόντων σε περιόδους έντασης, σε τραυματικές εμπειρίες, σε ασθένειες και τραυματισμούς.

Συνεχίζοντας στον ορεινό δρόμο, έφτασαν σε έναν καταυλισμό προσφύγων όπου κρατικό προσωπικό και εθελοντές τους βοήθησαν να ξεφορτώσουν τις προμήθειες που είχαν φέρει.

Οι Εθελοντές Λειτουργοί περπάτησαν σε όλο τον καταυλισμό ανακαλύπτοντας τι χρειάζονταν περισσότερο οι πρόσφυγες. Όταν περιέγραψαν τα βοηθήματα της Σαηεντολογίας, πολλοί ανάμεσα στους άστεγους όχι μόνο ήθελαν να τα λάβουν αλλά επίσης ήθελαν να μάθουν να τα παραδίδουν έτσι ώστε να βοηθάνε ο ένας τον άλλο. Και αυτό ακριβώς έκαναν. Η αλλαγή στον τόνο του καταυλισμού ήταν άμεση και εντυπωσιακή, καθώς η ατμόσφαιρα μεταβλήθηκε και η ανησυχία και η θλίψη έδωσαν τη θέση τους στην αισιοδοξία και την ελπίδα: πολλά χαμόγελα, πολλοί άνθρωποι τα πήγαιναν καλύτερα.

Καθώς όλο και περισσότεροι άνθρωποι λάμβαναν βοηθήματα, η φήμη τους εξαπλώθηκε και το πλήθος μεγάλωσε. Το προσωπικό της αστυνομίας και του στρατού ήρθε να δει τι συνέβαινε και μπήκε και αυτό στη σειρά για να λάβει βοηθήματα. Τα αποτελέσματα ήταν τόσο εντυπωσιακά ώστε ο αξιωματούχος που ήταν επικεφαλής κάλεσε τους Εθελοντές Λειτουργούς της Σαηεντολογίας να βάλουν το πανό τους μπροστά από το διοικητήριο του καταυλισμού έτσι ώστε όλοι να γνωρίζουν ότι μπορούσαν να πάνε εκεί για βοήθεια.

Μετά από πολλές ώρες στον καταυλισμό, οι Εθελοντές Λειτουργοί της Σαηεντολογίας κατευθύνθηκαν ξανά προς την Παντάνγκ, υποσχόμενοι να επιστρέψουν.Το έργο τους, όμως, κάθε άλλο παρά είχε τελειώσει για εκείνη τη μέρα. Επέστρεψαν στο νοσοκομείο που είχαν εργαστεί την προηγούμενη μέρα, όπου έδωσαν βοηθήματα της Σαηεντολογίας σε αυτούς που είχαν βοηθήσει καθώς επίσης και σε νέους ασθενείς.

Εκείνη την ημέρα, οι διασώστες βρήκαν ένα κοριτσάκι που ήταν θαμμένο κάτω από τα συντρίμμια για δύο μέρες. Το σώμα της ήταν γεμάτο μώλωπες και ανοιχτές πληγές, κατάγματα και γάγγραινα. Ήταν σε έξαλλη κατάσταση και δεν ήξερε πού βρισκόταν. Νόμιζε ότι ήταν ακόμα παγιδευμένη κάτω από τα χαλάσματα.Οι κραυγές της: "Βοηθήστε με, βοηθήστε με, βγάλτε με από εδώ", γέμιζαν το θάλαμο.Στις προσπάθειές της να ελευθερωθεί, είχε προσπαθήσει να βγάλει από το χέρι της το σωληνάκι με τον ενδοφλέβιο ορό και οι νοσοκόμοι τής είχαν δέσει τα χέρια στο κρεβάτι.

Οι Εθελοντές Λειτουργοί της Σαηεντολογίας συνειδητοποίησαν ότι το παιδί χρειαζόταν ένα Εντοπιστικό Βοήθημα. Το σοκ τείνει να καθηλώνει την προσοχή ενός ατόμου σε περιστατικά πόνου και οδύνης στο παρελθόν. Τα Εντοπιστικά Βοηθήματα βοηθάνε ένα άτομο να προσανατολιστεί στο τωρινό περιβάλλον του και έτσι τα θύματα τραυματικών εμπειριών μπορούν με αυτό το βοήθημα να νιώσουν ανακούφιση που συχνά είναι πολύ εντυπωσιακή.

Το κοριτσάκι σύντομα συνειδητοποίησε πού βρισκόταν, αλλά ο πόνος που ένιωθε ήταν τόσο έντονος που εξακολουθούσε να είναι εκτός εαυτού. Ο Εθελοντής Λειτουργός συνέχισε να τη βοηθάει για αρκετές ώρες, δίνοντάς της διάφορα βοηθήματα της Σαηεντολογίας, διαδικασίες που είναι γνωστές ως «πνευματικές πρώτες βοήθειες» .

Σταδιακά, το κοριτσάκι άρχισε να χαλαρώνει. Σταμάτησε να ουρλιάζει και να κουνάει ανεξέλεγκτα χέρια και πόδια και τελικά αποκοιμήθηκε. Ήταν η πρώτη φορά που κοιμήθηκε από τότε που τη διέσωσαν και πιθανώς από τη στιγμή του σεισμού. Ο αδελφός της, που βρισκόταν στο πλευρό της από τότε που τη βρήκαν οι διασώστες, έμαθε πώς να της δίνει βοηθήματα έτσι ώστε να συνεχίσει να τη βοηθάει.

Με την υπόσχεση ότι θα επιστρέψουν την επόμενη μέρα, οι Εθελοντές Λειτουργοί της Σαηεντολογίας σταμάτησαν τη δουλειά στο τέλος μιας κοπιαστικής αλλά ικανοποιητικής ημέρας.

Όταν ο Λ. Ρον Χάµπαρντ δημιούργησε το πρόγραμμα των Εθελοντών Λειτουργών της Σαηεντολογίας έγραψε: «Ένας Εθελοντής Λειτουργός δεν κλείνει τα μάτια μπροστά στον πόνο, το κακό και την αδικία που υπάρχει στη ζωή. Αντίθετα, είναι εκπαιδευµένος ώστε να χειρίζεται τα παραπάνω και να βοηθά τους άλλους ν’ ανακουφιστούν από αυτά τα δεινά και να αποκτήσουν, επίσης, νέα δύναµη ως άτοµα.» Οι Εθελοντές Λειτουργοί της Σαηεντολογίας που υπηρέτησαν στη Σουμάτρα πραγματικά ανταποκρίθηκαν σε αυτό το πρότυπο.