Όταν άκουσε ότι η Εκκλησία της Σαηεντολογίας είχε ναυλώσει ένα αεροπλάνο για να φέρει ιατρικές προμήθειες, γιατρούς, νοσηλευτές και εθελοντές στην Αϊτή, η Έλενα, Εθελοντής Λειτουργός της Σαηεντολογίας και μέλος του προσωπικού της Εκκλησίας της Σαηεντολογίας στην Τάμπα, πήρε τηλέφωνο την αδελφή της Μιχαέλα και έκλεισε θέση και για τις δύο τους στην πτήση της 16ης Ιανουαρίου.

Έφτασαν στην Αϊτή πέντε ημέρες αφότου ο σεισμός των 7,0 Ρίχτερ κατέστρεψε το μεγαλύτερο μέρος της πόλης του Πορτ-ο-Πρενς. Γεμάτο ιατρικές προμήθειες, το αεροπλάνο μετέφερε πάνω από 100 γιατρούς, νοσοκόμες και ιατρικό προσωπικό για έκτακτες περιστάσεις για να παρασχεθεί η φροντίδα που χρειαζόταν άμεσα, καθώς και μια ομάδα Εθελοντών Λειτουργών της Σαηεντολογίας για να τους υποστηρίξουν στο έργο τους.

Μόλις προσγειώθηκαν, οι Εθελοντές Λειτουργοί έπιασαν δουλειά ξεφορτώνοντας ιατρικές προμήθειες με τη βοήθεια στρατιωτικού προσωπικού. Πέφτοντας για ύπνο στις τρεις το πρωί, οι εθελοντές ξύπνησαν πάλι την αυγή για να ξεκινήσουν την πρώτη μέρα τους στο Γενικό Νοσοκομείο του Πορτ-ο-Πρενς.

Το νοσοκομείο είχε κλονιστεί τόσο από το σεισμό ώστε οι ασθενείς είχαν μεταφερθεί έξω, σε πάρκα με γρασίδι και σε πεζοδρόμια. Έχοντας έλλειψη ακόμα και από τον πιο βασικό εξοπλισμό, από προμήθειες και από διαχειριστική υποστήριξη, οι γιατροί μάχονταν να σώσουν ζωές.

Στην Έλενα και την ομάδα της ανατέθηκε να συμμετέχουν στη μονάδα περίθαλψης κρίσιμων περιστατικών.Αποφάσισαν πως άσχετα με το τι ζητούνταν απ' αυτούς, θα παρείχαν κάθε δυνατή βοήθεια έτσι ώστε οι γιατροί και οι νοσοκόμοι να μπορέσουν να σώσουν ζωές.

Πρώτη προτεραιότητα ήταν η σίτιση ασθενών – στο χάος μετά το σεισμό μερικοί από τους ασθενείς δεν είχαν φάει για τρεις ή τέσσερις ημέρες. Το επόμενο ήταν να βοηθήσουν με όποιον τρόπο μπορούσαν ώστε κάποιοι ασθενείς να είναι έτοιμοι για χειρουργείο. Με τους γιατρούς να εργάζονται ασταμάτητα στο χειρουργείο, υπήρχαν ασθενείς που δεν μπορούσε να τους γίνει η απαραίτητη χειρουργική επέμβαση επειδή υπήρξε ανάγκη για ακτινογραφίες, οπότε οι εθελοντές οργάνωσαν την περιοχή και επιτάχυναν τη διαδικασία με αποτέλεσμα να γίνουν ακτινογραφίες σε ασθενείς και να μπορέσουν να κάνουν εγχειρίσεις οι γιατροί.

Με τους γιατρούς να εργάζονται σε εξαντλητικές δωδεκάωρες βάρδιες, δεν υπήρχε προσωπικό που να δούλευε τη νύχτα, οπότε η Έλενα και η ομάδα της οργάνωσε μια νυχτερινή βάρδια έτσι ώστε να υπάρχει συνέχεια φροντίδα για τους ασθενείς.

«Δεν έχω αισθανθεί ποτέ τόσο περήφανη και συνάμα τόσο ταπεινή όσο αισθάνομαι επειδή βρέθηκα στην Αϊτή ως Εθελοντής Λειτουργός της Σαηεντολογίας», είπε η Έλενα. «Αυτή ήταν μια ομάδα στην οποία μπορούσες πράγματι να βασιστείς, καθώς όλοι μας κάναμε περισσότερα απ' όσα θα νομίζαμε ποτέ ότι είναι εφικτά, δουλεύοντας για τον ίδιο ακριβώς σκοπό – να βοηθήσουμε τον κόσμο αυτής της χώρας».