Η Kάρεν Φαρέλ είναι μαία και Εθελοντής Λειτουργός της Σαηεντολογίας που ζει στη Νέα Αγγλία. Όταν έμαθε για το σεισμό στην Αϊτή στις 12 Ιανουαρίου, η πρώτη της σκέψη ήταν ότι χρειάζεται να βοηθήσει. Τέσσερις ημέρες αργότερα ήταν στο Πορτ ο Πρενς με την ομάδα ιατρικής περίθαλψης και αρωγής για την καταστροφή, μια ομάδα ιατρών, νοσοκόμων, παραϊατρικού προσωπικού, και Εθελοντών Λειτουργών που επιβιβάστηκαν σε πτήση από τη Νέα Υόρκη στις 16 Ιανουαρίου, χρηματοδοτούμενη από την Εκκλησία της Σαηεντολογίας για να μεταφέρει ιατρικό προσωπικό και προμήθειες στην Αϊτή.

Η Κάρεν παραδίδοντας ένα νεογέννητο στη μητέρα του.

Η Kάρεν τοποθετήθηκε στο Γενικό Νοσοκομείο, όπου οι εγκαταστάσεις ήταν θλιβερά ανεπαρκείς για τους γιατρούς και τους νοσηλευτές,οι οποίοι εργάζονταν απεγνωσμένα για να κάνουν κάτι αντιμετωπίζοντας τις χειρότερες περιπτώσεις του τεράστιου αριθμού των θυμάτων του σεισμού. Καταβεβλημένοι από τον αριθμό των απωλειών, το ιατρικό προσωπικό δύσκολα μπορούσε να ασχοληθεί με τις γυναίκες που γεννούσαν.

Ο Νορβηγικός Ερυθρός Σταυρός είχε στήσει μια μικρή πρόχειρη μαιευτική και χειρουργική μονάδα και καλωσόρισε τη μαία και τους γιατρούς που είχαν πρόσφατα φτάσει από την Αμερική.

Η Kάρεν και μια Αϊτο-Αμερικανή γυναικολόγος από την Ένωση Ιατρών Αϊτής στο Εξωτερικό, που έφτασε με την ίδια πτήση, έφτιαξαν μια υποτυπώδη αίθουσα τοκετού, την οποία η Kάρεν περιέγραψε ως «πρωτόγονη», και άρχισαν να φέρνουν μέσα τις γυναίκες.

Μετά από δώδεκα ώρες βάρδιας, εξαντλημένο το μαιευτικό προσωπικό άρχισε να αποχωρεί γιατί είχε νυχτώσει. Καθώς δεν υπήρχε γιατρός σε υπηρεσία, η Kάρεν αποφάσισε να μείνει. Μια σωστή απόφαση. Η Κάρεν ξεγέννησε δύο μωρά εκείνο το βράδυ.

Το πρώτο μωρό ήταν ένα κορίτσι που η μητέρα του το ονόμασε «Αγάπη μου». Το δεύτερο γεννήθηκε από μια 16χρονη μητέρα που γεννούσε για πρώτη φορά. Μόνη, χωρίς την οικογένειά της ή το πατέρα του παιδιού, η νεαρή μητέρα ήταν εξαντλημένη και τρομοκρατημένη. «Τη κράτησα στα χέρια μου για πολύ ώρα, για να την ηρεμήσω», είπε η Kάρεν. «Μετά από οκτώ ώρες, ήμασταν επιτέλους σε θέση να την μετακινήσουμε σε ένα δωμάτιο με ρεύμα (ναι, ήμασταν στο σκοτάδι όλη αυτή την ώρα). Έπρεπε να της εξηγήσω πώς πρέπει να βοηθήσει στη γέννηση του παιδιού της και να φροντίσω να με καταλάβει». Με τη βοήθεια του μεταφραστή, είπε στη γυναίκα, «Να είσαι δυνατή και να γεννήσεις το μωρό τώρα!»

Μια άλλη νύχτα, έξι γυναίκες τις είχαν πιάσει οι πόνοι, εκ των οποίων δύο ήταν δύσκολες περιπτώσεις. Η Kάρεν μπορούσε μόνο να ελπίζει ότι τα μωρά τους θα άντεχαν μέχρι να επέστρεφε στη βάρδια του, το μαιευτικό προσωπικό. Τότε, καθώς ξημέρωνε η ημέρα, έγινε ακόμα ένας σεισμός. Πανικός σάρωσε το νοσοκομείο. Μερικοί ασθενείς, ξεχνώντας ότι τα άκρα τους είχαν ακρωτηριαστεί, προσπάθησαν να σηκωθούν και να τρέξουν έξω. Άλλοι που ήταν πολύ άρρωστοι για να μετακινηθούν πάλευαν να σηκωθούν από το κρεβάτι και να βγουν έξω από το κτίριο.

«Οι άνθρωποι ούρλιαζαν και ολόκληρο το κτίριο έτρεμε», είπε η Kάρεν. Η αίθουσα τοκετού και όλες οι εγκυμονούσες ήταν στο υπόγειο, και η Kάρεν ήξερε ότι αν το κτίριο κατέρρεε θα παγιδεύονταν όλοι.

Προσπάθησε βιαστικά με φοιτητές ιατρικής και στρατιωτικό προσωπικό να εκκενώσει το υπόγειο και τις πτέρυγες του νοσοκομείου, μεταφέροντάς τους ασθενείς έξω και τοποθετώντας τους στο έδαφος μακριά από το ασταθές κτίριο του νοσοκομείου.

Η μετακίνηση παραήταν τολμηρή για ορισμένους. Ένας νεαρός άνδρας πέθανε όταν η μάσκα οξυγόνου του αποσυνδέθηκε κατά την μετακίνηση του. Η νοσοκόμα που ήταν μαζί του έπαθε σοκ και δεν ήταν σε θέση να λειτουργήσει. Η Kάρεν αμέσως εφάρμοσε τις γνώσεις της από τους Εθελοντές Λειτουργούς για την Αντιμετώπιση Καταστροφών, που προσανατολίζει ένα άτομο στο άμεσο περιβάλλον του και η νοσοκόμα σύντομα συνήλθε από το σοκ και είπε, «Εντάξει, έχουμε πολλή δουλειά να κάνουμε» και επέστρεψε στη δουλειά της, συνεχίζοντας να μετακινεί ασθενείς σε ασφαλή σημεία.

Μέσα στο θάνατο και την καταστροφή, άρχισε και ο τοκετός μιας γυναίκας. Οι γυναίκες από την Αϊτή που ήταν κοντά στην μέλλουσα μητέρα άρχισαν να τραγουδούν. Όταν το μωρό εμφανίστηκε, κάποια φώναξε, «Ένα μωρό γεννήθηκε! Υπάρχει ελπίδα στο κόσμο».

Η Kάρεν ακόμα ήλπιζε ότι οι δύο δύσκολες περιπτώσεις θα άντεχαν μέχρι να έρθει ένας μαιευτήρας. Και ενώ η μία ήταν έτοιμη να γεννήσει, ο τοκετός της επιβραδύνθηκε, και ο μαιευτήρας έφτασε εγκαίρως και ξεγέννησε το μωρό με καισαρική τομή.

Η Kάρεν βοήθησε επίσης κι άλλους ασθενείς. Πολλοί δεν είχαν οικογένεια, επειδή σκοτώθηκαν ή χωρίστηκαν στο σεισμό, έτσι η Kάρεν χρειάστηκε να τους παρηγορήσει. «Αν και δεν μιλώ Κρεολικά, μπορούσα να κάθομαι μαζί τους και απλά να τους ακούω να μιλάνε. Δεν μπορούσα να καταλάβω τα λόγια τους, αλλά εγώ ήθελα να γνωρίζουν ότι δεν ήταν μόνοι.

»Ένας κύριος είχε πάρα πολύ φόβο στα μάτια του. Έβαλα το χέρι μου στον ώμο του και στα γαλλικά είπα "ηρέμησε". Ήθελα απλώς να γνωρίζει ότι κάποιος ήταν εκεί. Μίλαγε και μίλαγε κι εγώ κούναγα το κεφάλι μου. Κατάλαβα αρκετά για να ξέρω ότι πόναγε πολύ και ήταν τρομοκρατημένος. Νόμιζε ότι πέθαινε. Πήρα ένα κρύο πανί και σκούπισα το πρόσωπό του και το πίσω μέρος του λαιμού του.

»Όλα ήταν σε σύγχυση, ακόμα και η περιοχή όπου φυλάγονταν τα φάρμακα, και οι γιατροί δαπανούσαν πολύτιμο χρόνο ψάχνοντας για να βρουν εκείνο το φάρμακο που ο άνθρωπος χρειαζόταν. Τους είπα ότι θα το ψάξω εγώ έτσι ώστε να μπορούν να συνεχίσουν τη θεραπεία των ασθενών. Τελικά το βρήκα και του το έδωσαν και αυτός έγινε καλύτερα. Τα κατάφερε».

Η Κάρεν επέστρεψε στο σπίτι της στη Βοστόνη μετά από μια εβδομάδα, για να ξαναπάει στην δουλειά της. Σε μία εβδομάδα στην Αϊτή ξεγέννησε έξι μωρά με τα ίδια της τα χέρια και βοήθησε στη γέννηση ενός ακόμα μωρού. Λέει ότι η εμπειρία αυτή την άλλαξε, και ότι δεν θα είναι ποτέ όπως πριν.